Bu şehirden gitmeden önce görmek istedim dizimin parçalandığı yeri. Gizlice kedi beslediğim küçük çıkmazı, kızlarla çekirdek yiyip laklak yaptıgım bankı, koşarak gittigim bakkalı, tepesine çıkıp azar işittigimiz incir ağacını.
Bende bukadar yer ettigini bilmiyordum o sokağın. Çogu zaman kurtulduk bu mahalleden diyip bahsettigim yeri, hafızama kazımak için her köşesine uzun uzun baktım. Kokusu bile okadar tanıdıkki, sanki orası bi sokak degilde evim gibiydi benim. Her gördügün insanı tanıyorsun bikere.
Her salı balık günü mahallenin, anahtarın yoksa dışarıda kalmazsın, hatta nereye gidecegini şaşırırsın.
Çok özleyecegim, sanırım zor olacak benim için. En çokta makarna partilerini, iftar toplanmalarını, arkadaşlarımı..
Ankara'ya gidiyorum. Bir daha asla istanbulda oturmamak üzere,,
Ailem akrabalarım arkadaşlarım herkes burada tabiki sık sık gelecegim ama misafir olarak. Ankara soğuk , renksiz, ailesiz.. Bazen bu çürük evden kurtuluyorum diye seviniyorum aslında itiraf edeyim sırf bunun için gitmek istiyorum çünkü depremden çok korkuyorm. Evde çıt sesi duysam gözümü avizeye bakıp dakikalarca izliyorum. Geceleri uyuyamıyorum.
Orada güvende hissedeceğim evet. Ama eminim çok yanlız kalacağım. Aslında kendimi yanlız hissetmemek için bir el yeterli bana kocamın bir sözü bir bakışı azıcık ilgisi, koruması kollaması yanımda arkamda durması. Birşeyleri birşeylere karıştırmaması yeterli. Ama biraz işi yoğunlaşsa bunları unutacak biliyorum.
Allah herkesin evladını şevkatli kollara düşürsün. Her annenin kalbi rahat her evladın yeri rahat olsun.
Allahım noluuuuuuuuuuuuuuuuur Ankara güzel bi yer olsun.
(bide allahım oğlum kro olmasın amin.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder